Road to Annapurna Base Camp

3 maart was het begin van onze 10 dagen durende trektocht met als eindbestemming, Annapurna Base Camp. We zijn optijd opgestaan want we moesten eerst nog 42km rijden (ongeveer een uurtje of 2) naar het startpunt van onze route. Eenmaal aangekomen kon het eindelijk beginnen. Om 10 uur stonden we aan het punt en GO. Here we go!

Vandaag moesten we maar 4 uur wandelen. Het was een opwarmingske volgens mij. Het was niet echt zwaar en nog een vrij ‘saai’ stuk. Daarmee wil ik zeggen dat het eigenlijk een beetje leek op een gewoon wandelingske in Frankrijk maar met je ogen dicht natuurlijk. ;-) Zodra je je ogen opende besefte je al snel genoeg dat de omgeving absoluut niet zoals in Frankrijk is. Het was heel verschillend en zeer mooi. Rond 13uur kwamen we al aan bij de eerste tussenstop. Net toen alles in de kamer stond begon het te regenen. Oef... Net op tijd! Dan hebben we samen uno en rumikub gespeeld in combinatie met het drinken van een lekker theetje en de lekkere pepernootjes die ik van ama gekregen heb. (jammer genoeg zijn ze nu al weer op L ) Die avond zijn we allemaal optijd ons bedje in gegaan want morgen zou een zware lange dag worden. Slaaplekker

4 maart het was een lange en koude nacht. Brrr... om 6 uur stond ook de wekker. Grr vakantie noemen ze dat dan ;-). Na het ontbijt zijn we weer vertrokken. Vandaag moeten we 7 uur wandelen. 7uur is lang, en zeker als je denkt dat we een hoogteverschil van 1300m hebben. Jezes! Hoeveel tredes dat we precies gedaan hebben vandaag heb ik niet geteld. Het enige wat ik weet is dat het er ontzettend veel waren. Gelukkig hadden we een beetje een mooie afleiding. De omgeving was prachtig! Mooie bergen, rijstvelden, akkergebiedjes, we zagen zelfs de ‘mountain tractor’. De mountain tractor zijn eigenlijk 2 buffalo’s die de kleine akkertjes omploegen. Achter de 2 buffalo’s wandeld er dan een mannetje achter die het volgende gewas zaait. Schattig om te zien.
Ook zagen we vandaag een super schattig kindje in de mand van zijn oma denken we. Het speciale is hier wel dat ze de manden via een band op hun hoofd dragen. Speciaal op te zien, zij moeten echt enorm sterke nekspieren hebben. Jammer genoeg zagen we ook de ‘mountain ambulance’. Weer zo een mand waar een oudere vrouw in zat. Zij had hoogst waarschijnlijk last van hoogte ziekte. Ai ai.. dit is geen goed nieuws.
Yesss na 7 uur wandelen zijn we aangekomen bij het volgende dorpje: Ghorepani. Hier hebben we ook voor het eerst sneeuw gezien! Jippieeee! Voor het eerst dit jaar! :D Ik was weer helemaal blij! :D

Lekker schoentjes uit en droge kleertjes aan, lekker eten en klaar maken voor de nacht haha. Helemaal induffelen, kleren aan voor morgen en bedje in. Brrr wat is het weer koud...

5 maart werden we gewekt om 4.45 uur: ‘good weather’. Kaka dacht ik... achjaa. We zijn opgestaan en we hebben ons lekker warm ingeduffeld. We gaan namelijk Poon Hill op om de zonsopgang te gaan bekijken. Het was best een zware trek, heel vroeg, geen ontbijt, sneeuw, koud en weer eers ontzettend veel trappen. Maar het was zeker de moeite waard. Het was een prachtige zonsopgang!! WAUW.

 
Daarna gingen we weer naar beneden en gingen we eindelijk ontbijten. Een lekkere pannekoek met pindakaas! Mmmmh heerlijk gewoon! :D
Het was vandaag weer een lange dag. (inclusief poonhill) moeten we vandaag 8 uur wandelen. Wow!

Het was de 3e trekkingsdag, dus de pijntjes begonnen op te komen en de vermoeidheid zat in onze benen. Het was wel een van de mooiste trekkingsdagen van de hele 10 dagen (achteraf bekeken natuurlijk ;-) ). Heel veel berg op en berg af! Wow, ik wist niet dat er zoveel bergen bestonden. Ongelooflijk gewoon, overal waar je nog maar keek stond een berg. Ik kon mijn ogen echt niet geloven! Wie had dit ooit durven dromen? Nooit heb ik dit verwacht!
Vandaag had ik ook voor het eerst een ‘opgeef momentje’. Het was zoo ongelooflijk zwaar. Dit had ik nooit verwacht.
Toen we eindelijk aankwamen in Tadipani was ik echt gelukkig. Eindelijk aangekomen!

Het leukste van alles is dat er een kachel stond. Eindelijk eens warm in bed kruipen. Ze hebben hier namelijk nergens verwarming. Dus in de volledige lodge is het altijd echt ijskoud. Je kan dit misschien moeilijk geloven, maar het is echt waar ijskoud overal. Daarom kon je ons niet blijer maken met dat kleine kacheltje in de ‘gezamelijke kamer’. Heerlijk!

6 maart werden we voor het eerst lekker wakker. Het zou fijn zijn moest dit elke nacht kunnen haha! Maar dat kan jammer genoeg niet. Centrale verwaring kennen ze hier nog niet zo goed...
Vandaag moeten we 6 uur wandelen en zou het volgens onze gids enkel dalen zijn. Dit was alles behalve waar. We hebben 1 uur gedaald en daarna 5 uur gestegen. Pffff... Dat was even een tegenslag haha. Maar hij heeft het helemaal goed gemaakt doordat het een prachtige dag was vandaag. Heel mooi, helder weer, prachtige uitzichten en fantastische natuur! Niet te geloven! Pfff.. waarom kan ik jullie niet beschrijven hoe het was? Ik kan het gewoon niet. Ik dacht, ik zal het bewijzen aan de foto’s, maar zelfs daarop kan je niet zien hoe fantastisch het was, ik kan de koude niet geven en de uitzichten niet laten zien. Grrr...
Uiteindelijk kwamen we aan in de lodge. We waren alleen haha, de enige gasten in de lodge.
We hebben spelletjes gespeeld en s avonds een filmke gekeken. We waren wel allemaal doodmoe en vielen gewoon in slaap ;-). Zzzzz slaaplekker in de ijskoude kamer. Brrrr

7 maart... Ik begin echt heel erg moe te worden. En vandaag was weer een wandeling van 6 a 7 uur. Wat was het weer afzien! Bij een van de pauze’kes hadden we een leuke ontspanning. We konden genieten van een ezeltjes gevecht hihi. Het was leuk om te zien.

Daarna weer verder klimmen... pfff. Eenmaal aangekomen na de weer eens prachtige wandeling begon het weer te regenen. Nu is het niet leuk meer dat het regent, want er is een gevaarlijk stuk dat we doormoeten. En hoe meer het regent, hoe meer sneeuw er valt en hoe kleiner de kans dat we door kunnen naar het Base Camp. Dat zou echt een tegenvaller zijn!
Ik voelde me niet zo lekker die dag. Dus ben ik optijd in bed gegaan en ben als een blok in slaap gevallen. Zzzz

8 maart is een spannende dag. We lopen nu volledig in de sneeuw. Dus we wandelen al onder het vriespunt. Het is echt koud. Maar doordat we wandelen krijgen we het snel al wat warmer. Vandaag was een prachtige trekdag. Het leek net of we heel de tijd buitenpiste wandelden. Er was 1 padje gewandeld dat net breed genoeg is voor 1 persoon.

Dus zodra er een tegenligger komt moet of jij, of de tegenligger de diepe sneeuw in waar je in weg zagt tot voorbij je knieen. Het was fantastisch! Nu beginnen we aan het ‘gevaarlijke’ stuk. Daar is heel veel lawine gevaar. En zeker doordat het de afgelopen dagen heel veel heeft gesneeuwd... Maar het was een heel erg mooie en vooral koude wandeling. We waren allemaal wel doodmoe. Rond 16uur kwamen we aan op MBC, dit is het base camp van de berg ‘Fishtale”. Het was ongelooflijk. 1 grote hut tussen allemaal bergen, volledig besneeuwd. Bereikbaar via 1 klein padje dat gemaakt is van de voetstappen van je voorgangers. 1 woord, PRACHTIG! Ik had gewoon tranen in mijn ogen van de mooiheid en grootsheid. Het was spectaculair! Het was hier wel ontzettend koud, en de lucht is heel erg ijl. We zitten dan ook al op een hoogte van 3700m. Nu snel ons bedje in, morgen is de grote dag, we gaan onze eindbestemming zien!

9 maart, Het slapen ging daardoor ook wat moeilijker. Maar het feit dat het zo koud was snachts maakte het slapen natuurlijk nog moeilijker. Dus een erg goede nacht hadden we er niet opzitten. Maar het is onze laatste dag richting het base camp. Om 8uur zijn we vertrokken, door de diepe sneeuw en tussen het lawine gevaarlijk gebied klauterden we naar boven. De weg naar ons doel was in ieder geval prachtig! Ik kan het niet anders verwoorden dan FENOMENAAL! Na een goed uur klauteren door de sneeuw, wegzakken in de sneeuw, bergje over... kwamen we eindelijk op ABC, Annapurna Base Camp!

Na 7 dagen wandelen hebben we het dan eindelijk allemaal bereikt! Wauw, gewoon prachtig!! We stonden in het midden van een cirkel bergen rondom ons.

Adembenemend mooi, je hoorde het geluid van de krakende gletsjers en de vallende lawines. Wat kan de natuur ongelooflijk mooi zijn!!
Op het base camp hebben we even gepauseerd en hebben we enorm genoten. Daarna begon de terug weg naar beneden. Jup, zo snel gaat het. We moesten vandaag nog voorbij het gevaarlijke stuk want er is een sneeuwstorm op komst. Snel, genietend en gelukkig wandelden we weer naar beneden. Dan weer een slaapplek opgezocht en nu gaan we weer een koude nacht tegemoet.

10 maart zijn we weer vroeg opgestaan want we hebben weer een lange dag voor de boeg. 6 uur wandelen... hup hup hup... Wat zijn we blij dat we het levend en zonder breuken gehaald hebben. We waren bijna bij onze hut... Eerst nog 2067 trappen omhoog... grrrr. Vandaag hebben we weer eens een doucheke genomen. Heerlijk haha!! En weer zaten we vroeg in ons bedje. Amai, wat zijn wij moe!!

11 maart is officieel onze laatste trekkingsdag. Wow, wat is de tijd gevlogen. Ik kan het bijna niet geloven. En wat hebben we allemaal meegemaakt? Ongelooflijk! Wat ben ik blij dat mama en papa gekomen zijn!! Na een prachtige laatste trekkingsdag kwamen we na 7 uur wandelen weer in een beetje bewoonde wereld. Daar zagen we plots de hemel. Vanaf daar gaan we met de local bus naar het startpunt.

Dit is anders ook een ongelooflijke ervaring haha. Dat we nu geen botsing hebben gehad was ook een geluk. Het is echt milimeter werk hoor. Ongelooflijk die mensen hier. Ik heb vaak gedacht dat we in de ravein zouden belanden.. Maar dat is er gelukkig niet van gekomen.
Nu waren we weer bij het startpunt. Daar hebben we lekker gelunched en nu gaan we terug met de taxi naar Pokhara. Pfieuw... We zijn echt helemaal uitgeteld. Wat een avontuur.
Lekker gegeten en snel ons bedje in gegaaan.
Nu kunnen we dromen van een prachtige ervaring. Het was ongelooflijk, spectaculair en jammer genoeg niet te omschrijven.
Dankje mama en papa voor deze prachtige tocht!! Ik ben enorm fier op jullie! Ik hou van jullie! <3