Aankomst van mijn beste vriendjes!

28 februari YIPPIEJAJEEEE!! Vandaag ga ik papa en mama ophalen van het vliegveld!!
De spanning steeg met elke minuut dat we dichter bij 14uur kwamen... En toen was het zover, we werden opgehaald en gebracht naar de luchthaven. De spanning was echt enorm! Ik kon gewoon echt niet wachten, we hadden ons verstopt achter een muurtje zodat ik ze als eerst ging zien! Bij elke persoon dat uit de inkomhal kwam keek ik om om te kijken of het toch niet toevallig mama en papa al konden zijn... Plots zag ik de 2 zakken van mama en papa.. YIHAAAA!!!

Het was al 6 maand geleden dat ik nog zo een heerlijke lekker warme dikke knuffel heb gehad! Oh wat was ik blij! Hier heb ik echt lang naar uitgekeken. Mama en papa in Nepal... Wie had dit ooit durven dromen.. Wat ben ik gelukkig!!

Daarna zijn we naar het hotel gereden. Onderweg hadden mama en papa al een kleine cultuurshock tepakken hihi. Schattig!
Eenmaal aangekomen hebben we ingecheckt in het hotel (heb ik weer super leuke en lieve kado’tjes gekregen van de lieve mensjes in ons belgenlandje, Dankjewel allemaal!!) en hebben ons daarna klaargemaakt om iets te gaan eten. Wat heb ik dit gemist! Nu lekker slapen en, eindelijk weer een dikke knuffel voor het slapen gaan gekregen!!! Yes!

1 maart was een bezoek dagje. Samen met mama, papa en Paulien hebben we heel veel bezocht. We begonnen de dag al om 9uur. We vertrokken te voet naar het bekende Durbar Square in Kathmandu. Dat is een heilig pleintje in het midden van de stad dat vol staat met tempels en heilige/belangrijke gebouwtjes. Eigenlijk kan ik geen tempelkes meer zien haha, maar met mama en papa is het wel helemaal anders! WAT BEN IK BLIJ!!!
Mama las voor wat het verhaal was achter elk gebouwtje. Dat was wel eens leuk om te horen hihi. Ook stond er 1 gebouwtje waarin de Kumari woont. Dat is een levende godin (geloven zij). Zodra de Kumari vervangen wordt begint de selectie naar een nieuwe ‘godin’. Op 5 jarige leeftijd worden allemaal meisjes (die voldoen aan de eisen: nog nooit bloed verloren, ze moet een nek hebben als een schelp, het lichaam van een boom, wimpers als een koe, dijbenen als een rendier, een borst(kas) als een leeuw en een stem zo zacht en duidelijk als een eend.) Na de volledige selectie, volgens religieuze wijze komt er uiteindelijk 1 meisje uit dat de ‘levende godin’ mag voorstellen.

Dus op 5 jarige leeftijd moet ze afgezonderd van haar famillie leven op het Durbar Square in dat bijzondere huisje. Ze mag het huis niet uit tenzij ze gedragen wordt. Ze mag de grond buitenshuis niet aanraken. Zodra de Kumari 1 keer bloed verliest (menstruatie of een verwonding) wordt er een nieuwe Kumari uitgekozen.
Wij hebben haar 10 seconden kunnen zien. Ze zag er absoluut niet gelukkig uit.
Na Durbar Square zijn we naar de Boudha Stupa vertrokken. Een heel grote en bekende tempel.
Daarna hebben we lekker gelunched met uitzicht op de Stupa. Plots begon het te regenen. We moesten net te voet naar Pachupatinath. Eenmaal aangekomen kregen we de volledige uitleg van een ‘gids’. Het was indrukwekkend en vooral shockerend. Pashupatinath is een heilige plaats voor Hindoes. Zodra je weet dat je bijna sterft ga je naar die plek om te bidden. Als je binnen de 2 dagen gaat sterven mag je in het speciale huis je beurt afwachten (om te sterven) daar is marihuana ook legaal. Het wordt zelfs aangeboden door de regering. Ze vinden zo dat je vredig kan sterven en zo de pijn zal verzachten. Zodra je sterft komt de familie bij elkaar en wassen ze het lichaam op een religieuze manier in de rivier. Daarna leggen ze je op een van de 10 ‘ghats’ (stenen plek boven de rivier). 1 ghat was voor de koninklijke familie (nu is er ee president, de ghat gaat nog 1 keer gebruikt worden want de vrouw van de laatste koning leeft nog, dus zij zal hierop verbrand worden), 2 ghats voor de rijke mensen en 7 ghats voor de armeren. Na een religieus gebeuren worden ze verbrand. Als de gestorvenen een zoon heeft, moet de oudste zoon het vuur aansteken, zoniet dan is het een neef van de familie. Als de gestorvene de moeder is, wordt het vuur aangestoken door de jongste zoon van het gezin.  Het is dus heel belangrijk in het gezin dat ze een zoon hebben. Als de gestorvene de zoon is van het gezin, dan wordt het vuur aangestoken door de vader.

Het was voor ons dus heel aangrijpend om te zien. Maar voor hun is dat prachtig om daar verbrand te worden.
Elk moment van de dag  vinden er tal van crematies plaats.
Nadat we helemaal uitgeregend waren zijn we terug gegaan naar het hotel en zijn we lekker gaan eten en meteen bedje in gegaan. Wat een lange, leerrijke dag!

2 maart hebben we afscheid genomen van Paulien, wij gaan namelijk beginnen aan de trektocht. Paulien gaat 1 week les geven in Kathmandu en daarna verblijft ze 1 week in Pokhara.
Vandaag stond er een ritje naar Pokhara op de planning. 210km.. valt nog mee zou je denken.. Dat is dus alles behalve waar, 6 uur hebben we erover gedaan. Gammele wegen, putten overal... Papa zijn hart stond een aantal keer stil. Hihi
Eenmaal aangekomen hebben we onze zakken nog eens opnieuw ingepakt en daarna zijn we gaan wandelen langs het meer. Zoooo gezellg! Daarna lekker gegeten en dan heerlijk naar dromenland vertrokken. Yiipphiieeee ik slaap bij mama en papa!! :D