Weekje als verpleegkundige.. jippieee!

17 april, weer ‘another day at the office’ hihi. Om 6.30uur begint de dag, dan sta ik op , maak ik mij klaar en ga ik samen met de zusters ontbijten. Zij zijn dan al een tijdje op. Na het ontbijt vertrekken we naar het ziekenhuisje en beginnen we. Vanmorgen begon in in de registratie hall. Daar moet ik elke keer de nummers van de bestaande dossiers (patienten die al eerder naar het ziekenhuis zijn gekomen) onthouden en die dossiers (soort klein boekje) halen en geven. Daarna krijgen de patienten een nummer. Er zijn 3 verschillende dokters, elke dokter heeft een kleur (bv. Dr Sushil heeft kleurtje groen). Wij geven de patienten een soort getonneke in het kleurtje van de dokter en daar staat dan hun volgnummer op. En dan begint het wachten voor de patient. Sommige patienten komen al heel vroeg aan zodat ze zeker bij de eerste nummers zitten. Na ‘Chai time’ (tea time) moest ik helpen in de pharmacie. Daar kan ik ook niet al te veel doen omdat ik de taal niet kan spreken. Dat vind ik heel erg jammer. Nu pas besef ik hoe belangrijk het is om de taal te kunnen spreken. Na de lekkere lunch mocht ik meehelpen met de Sisters in de indoor afdeling. Dus, nu mocht ik echt de patienten persoonlijk helpen en verzorgen. Dit was ontzettend leuk. Ik heb heel erg veel geleerd vandaag. Wat was ik gelukkig na mijn eerste echte namiddagdagje als verpleegkundige. S avonds was ik wel heel erg moe en dit vooral van al de indrukken.

 Sister Linda

18 april vertrok ik meteen na het ontbijt al naar de indoor afdeling. De sisters hadden namelijk gezien dat ik het zo leuk vond dat ik daar heel de tijd mag helpen. Het zijn zo ongelooflijk lieve sisters. Ze zorgen enorm goed voor me en zijn super lief, ze leren mij ook heel erg veel. Het is echter nog het begin, dus echt veel kan ik nog niet doen. Ik heb immers geen opleiding, dus alle 300 patienten door moeten ze mij dan leren wat het voor hun ook wat moeilijk maakt. Dus ben ik vooral aan het observeren. Wat heel erg leerzaam voor me is! Na Chai time ben ik samen met Sister Elsy naar Jalpaiguri town gegaan. Dit is echt het armste stadje dat ik gezien heb de afgelopen 8 maanden. Het is wel enorm mooi om te zien hoe gelukkig de mensen zijn met het weinige dat ze hebben. Ik zag een kindje spelen met de binnenband van een fiets.. Net hetzelfde als waarmee onze grootouders vroeger als kind uren mee speelden op straat. Ongelooflijk. Ook zie je al de koeien op straat lopen, kippen en varkens... het blijft een grappig zicht. ;-)
Voor de lunch waren we weer terug, lekker gegeten met zn alle en daarna weer aan de slag. Nu mocht ik kijken hoe ze ECG’s (Electrocardiogram) afnemen. Ik vond het super dat ik daarnaar mocht kijken. Zonder enig probleem. Want de patienten liggen in ontbloot bovenlichaam. Dus ik dacht dat het awkward zou zijn voor de patient dat ik daar op sta te kijken, het was echter helemaal geen probleem. Fantastisch. Het is ook echt zo een oud, manueel machineke waarme ze de ECG’s maken. Super! Bij ons gaat alles automatisch en razendsnel. Hier gaat alles handmatig en nog steeds snel. Ik ben zo blij dat ik deze kans heb gekregen om te kijken en meewerken in een arm ziekenhuisje.

 de indoor afdeling

19 april was een zondag. Dus... Om 5.30uur uit mijn bed want we moeten naar de kerk. Meeste mensen slapen lekker uit op een zondag. Maar de Sisters? Zij gaan vroeg uit de veren. Wat heb ik respect voor hun! Het had enorm geregend vorige nacht waardoor we niet met de ‘auto’ naar de kerk konden. De wegen waren er te slecht aan toe. Daarom vertrokken we te voet naar ‘The Sisters of Carmel’ dat zijn zusters die heel de tijd binnen moeten blijven, koken, bidden en de tuin onderhouden. Zij mogen niet buiten het verblijf komen, enkel als ze dringende verzorging van het ziekenhuis nodig hebben. Dat is de enige reden waarom ze er uit mogen komen. Na de mis hebben we de sisters bezocht, ook dit moest van achter een tralis.. Dat vond ik echt raar om te zien. Daarna hebben we nog andere sisters bezocht. Zij bekommeren zich om weeskindjes denk ik. Toen we aankwamen begonnen alle kindjes heel lief een liedje te zingen ‘We wish you a happy Sunday’... Super schattig. Daarna zijn we terug naar het ziekenhuisjes gegaan. Veel is er op zondag niet te doen. Dan is het ziekenhuis namelijk gesloten. Het is enkel open voor emergency gevallen en de indoorpatienten. Voor de rest gaan de sisters dan alles weer op orde zetten, medicijnen aanvullen, alles opruimen...
S avonds hebben we gezellig samen naar Maleficent gekeken. Het was heel gezellig. Om 9pm lag ik weer in mijn bedje en niet veel later was ik al in dromenland. Die vroege ochtenden beginnen nu wel hun tol te eisen...

 verpleegsterruimte

20 april... Maandag... Mega drukke dag dus.. We hadden ook het record gehaald, 351 patienten. Dat beloofd een lange dag. Ik begon de dag bij registratie.. Daarna bij Lab, daar moest ik de rapporten digitaal uittypen. (niemand kan goed op de computer werken, dus waren ze blij met mijn aanwezigheid) Na de lunch ben ik weer indoor gaan werken. Oh, wat hou ik van dit werk. Vandaag was er zoveel volk dat mijn hulp heel bruikbaar was. Wat was ik blij dat ik goed gekeken had de afgelopen dagen. Ik mocht alle injecties klaarmaken dat was heel erg leuk!!
Het ziekenhuisje blijft open tot alle patienten naar huis zijn... pm 21uur waren we nog aan het werk. Maar niet veel later was het gelukkig gedaan. Iedereen was doodmoe maar die avond werden we uitgenodigd door dokter Sushil voor een etentje voor zijn verjaardag en de verjaardag van Sister Elsy. Het was wel heel gezellig maar iedereen was heel erg moe.

 xray

21 april, GELUKKIGE VERJAARDAG LIEVE OMA EN LIEFSTE PAPA!!
Om 6.30 uur belgische tijd heb ik papa gebeld om hem te feliciteren! Wat was hij blij!! Daarna probeerde ik oma, maar zij sliep nog vrees ik :-( Daarna ging ik weer aan de slag. En vandaag, heb ik voor het eerst zelf een injectie gegeven. Speciaal voor papa en oma!
Wauw, wat was ik gelukkig. Nu ben ik echt ongelooflijk blij. Wat ik allemaal geleerd heb de afgelopen dagen is ongelooflijk. Happy me!! Ook heb ik geleerd hoe ik de ECG’s zelf moest afnemen. Dus nu kan ik dat ook weer. Dat is zoo cool. Hoeveel ze mij hier leren is fantastisch!! Vandaag hebben alle patienten ook ‘Het nieuwe testament’ van de dokter gekregen. Hihi, het is dan ook een katholiek ziekenhuis. S avonds lag ik om 21uur alweer snel in dromenland... ZZZzzzzz