Vrijwilligersproject in Zuid India

Helaas heeft de camera van mijn gsm het begeven... Dus veel foto's gaan er nu niet meer zijn, waarvoor sorry. Ik vind het ook super vervelend want nu kan ik niet meer proberen om India vast te leggen op fotos.. Jammer maar helaas...

24 maart hadden we ons overslapen.. oepsieee.. Achjaa er was toch nog niemand. Snel hebben we ons klaargemaakt en dan begon het wachten weer. Na de lunch was er nog steeds niemand.. Dit is raar.. Wij hebben ons bezig gehouden met het afwerken van onze projecten. Rond 16uur was alles af. Tegen de avond kwam er pas leven in huis. 1 vrouwtje kwam en nodigde ons uit om bij haar te komen eten. Daar zijn we op ingegaan en savonds zaten we bij haar aan tafel. Ze heeft 1 dochtertje, wat is het een lieverdje! Toen het vrouwtje bezig was met het maken van het eten zijn wij met de dochter en een vriendin van de moeder naar de tempel gegaan. We kregen net als de indiers een bol op ons voorhoofd en bloemen in ons haar. Het dochtertje (9jaar) legde ons uit hoe we moesten bidden en waar we overal moesten buigen en (de grond) kussen. Na het bezoek aan de tempel kwamen we langs een trouwfeest. We werden uitgenodigd om mee te vieren. Het was heel groots en speciaal!
Daarna hebben we gegeten bij het vrouwke, het was heel erg lekker maar ongelooflijk pikant! Ik was gewoon aan het huilen. Ongelooflijk!

 op de trouw

25 maart hebben we lekker ontbeten en kregen we bloemekes in ons haar. (Dat is hier zo, alle vrouwen hebben yasmine bloempjes in hun haar) Daarna begon het wachten. Uiteindelijk hadden we maar 1 groep. Vandaag mochten we zelf ons project geven. Dus hoefden we niet steeds gewoon te zitten en luisteren naar een taal die we niet eens kennen. Het was dus ook een stuk leuker voor  ons. Najaa, wij vertellen alles in het engels en onze coordinator vertaald alles naar Tamil. Na de groep zijn we terug gekeerd en heb ik een middag dutje van 3 uur gehouden. Ik ben dood op, de hitte is zo vermoeiend. We geraken er maar niet aan gewoon.. Douchen.. Dat is de enige oplossing.
Vandaag zijn we precies 7 maanden weg van huis, wat gaat de tijd toch snel. Om dit te vieren zijn we op restaurant gegaan. Heerliljk!

 het schattige dochtertje van het vrouwke

26 maart stonden we op, lekker ontbeten en plots moesten we al vertrekken naar een vrouwengroep. Wow, wat ging alles snel vandaag.. Misschien gaan we vandaag wel wat meer doen dan enkel 1 groep? Maar neen, na die ene groep was het alweer afgelopen.. Hop naar huis en... Wachten... Want indiers zeggen niet op voorhand wat we gaan doen, Ze zeggen altijd alles op het aller laatste moment. Dus wij weten nooit wanneer we naar een groep moeten. Conclusie, we zitten thuis, binnen heel de tijd te wachten.
Die avond zijn we naar het ‘donderdag avond feesje’ gegaan. Het was niet echt een groot succes. Alles sluit hier namelijk om 12uur. Waardoor het zeer vroeg gedaan is.. Best jammer.

 het strand

27 maart wachten wachten wachten.. We worden een beetje lastig.. Het enige wat we doen is wachten... Je zou kunnen zeggen ‘ga naar de stad en ga daar iets doen?’ Dit is ook niet mogelijk want er is helemaal niets te doen in de stad en we moesten steeds klaar staan om naar een groep te kunnen vertrekken. Jammer genoeg hebben we vandaag weer lang gewacht en niets gedaan. Grrrr
Die avond hebben we weer lekker eten gemaakt en dan hebben we nog een filmke gekeken en geskyped met het thuis front. Ik met mijn lieve Ama, morgen gaat ze naar Turkije... Gekkie! Ik denk dat ik de reiskriebels van haar mee heb gekregen! ;-)

 ons avond filmke

28 maart is het een ongelooflijk warme dag. We hebben niets gedaan in de voormiddag. Maar om 12 uur moesten we plots vertrekken. We hadden nu een mixed groep, dus vrouwen en kindjes samen. Dat is al een stuk moeilijker omdat je zowel wat ‘kinderlijk’ moet praten als niet kinderlijk. Daarna weer eens richting huis... Pfff... Gelukkig ben ik dan beginnen skypen met ons Sarah :D het was heel gezellig en dan kwamen Jul en Swell er ook in :D Het was een echt groepsgesprek met mijn beste vriendjes. Ik was super blij om ze weer eens gezien en gehoord te hebben. Die avond was het White Sensation Party. Klinkt fantastisch en onze vriend van hier was er dj, dus wij gingen er heen. Het was een grote open vlakte met 30 man hahaha. Uiteindelijk viel het al bij al wel mee. Alleen waren de indiers enorm aantastelijk en wouden ze steeds selfies met ons en kusten ze ons de hele tijd. Dat is echt heel erg irritant.

 skypen met mijn beste vriendinnekes

29 maart is een zondag. En zondag betekend geen werk. Maar bijna alles is ook gesloten dus dat is ook wat irritant. We hebben dan niets anders gedaan dan geskyped met familie en vrienden.
Voor de rest hebben we helemaal niets gedaan haha! Rustig dagje dus.

 skypen met mijn lieve opa en oma

30 maart hadden we 1 vrouwengroep en voor de rest weer helemaal niets. Zo jammer dat we dat nooit op voorhand weten.. Dan hebben we weer geskyped met het thuis front haha!
Plots rond 23 uur viel plots de stroom uit. Dat was geen probleem dachten we, tot we in bed lagen. Als er geen stroom is, is er ook geen ventilator dat werkt. We hadden het bloed heet. Ongelooflijk, het zweer voelden we gewoon rollen.. Het was met andere woorden degutant. We hadden nog geen indische sim kaart dus bellen konden we niet. En naar buiten gaan, No way dat we dat alleen doen op dit uur van de nacht... Het was echt de vreselijkste nacht uit ons hele leven!!!!

 tijd om de blog en mijn dagboek aan te vullen

31 maart was er een nieuwe vrijwilliger gekomen. Jipiieeeee we zijn niet meer alleen! Dat is echt alweer een stuk leuker! We hadden vandaag 1 kindergroepje. Het was wel leuk en de kindjes vonden het ook leuk! Top dus! Overal waar we zo een groep doen krijgen we altijd thee aangeboden, super lief maar het is van die melk thee met tonnen suiker.. goed voor mijn buikske ;-) en afwijzen vinden ze niet leuk. Die avond hebben we armbandjes gemaakt met het dochtertje van t vrouwke hier. Ze vond het heel erg leuk! Yes.. Geslaagd!!

 de mooie avond lucht

1 april.. wow, zijn we al april.. wat gaat de tijd snel.. En dat terwijl we helemaal niets te doen hebben haha. Vandaag is blijkbaar een speciale dag. In ons huis (ook office van de organisatie) hielden ze een ceremonie. Want vandaag is de start van het nieuwe boek jaar (boekhouding). Het was wel heel leuk om te zien. We wisten niet dat dit bestond. Dus het was ook weer eens iets nieuws. Daarna hadden we nog een vrouwengroep en dan zat de dag er weer gewoon op...

2 april heeft de kuisvrouw ons haar opgestoken. Super lief en schattig. Daarna hadden we een kindergroep waar we vertelden over hygiene en daarna een vrouwengroep waar Polleke vertelde over Anger Management. Ze vonden het allemaal heel leuk en interessant. Daarna terug naar huis en... Wachten... Uiteindelijk hebben we niets meer gedaan. Zzzzzz... 

 lekker gekookt